صدّیقیه (پیروان سیدکبیرالدین)

از صوفیه.

پشمینه پوشان می نویسد: «این گروه طایفه ای هستند در ولایت هندوستان. از مؤمنان صاحب یقین و مریدان سید کبیرالدین که سلسله النسب خود را به اسماعیل بن امام جعفر صادق علیه السلام می رسانند و این طایفه را به سبب تصدیق دعوت سید مشارالیه، صدیقی می گویند. »

بر خلاف آیت الله سید مهدی روحانی که به شاه مداریه ارجاع داده است، لویی ماسینیون این نام را بر سهروردیه اطلاق کرده است و می نویسد: این نام بر هر فرقه ای که خود را منسوب به ابوبکر صدیق می کند اطلاق می شود.

لویی ماسینیون می نویسد این انتساب را ابن عطاءالله در قرن سیزدهم میلادی وضع کرده است.

مدرسی چهاردهی در سلسله های صوفیه ایران می نویسد: «از عهد ابوبکر تا بایزید، صدیقیه؛ از زمان بایزید به بعد، طیفوریه؛ و از ایام خواجه عبدالخالق، خواجگان؛ و از دوران بهاءالدین بخارایی، نقشبندیه؛ و در عصر شیخ احمد فاروقی سرهندی مجدد الف ثانی (971 ـ 1032هـ. ق) احراریه و در حیات مولانا خالد شهرزوری (1193ـ1242هـ. ق) نقشبندیه مجددیه خالدیه نامند».وی مرگ خواجه بهاءالدین محمد را سال 1388 میلادی ضبط کرده است.