بورانیه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
 
سطر ۲: سطر ۲:
 
از فرق [[اسماعیلیه (اسماعیلیه)|اسماعیلیه]].  
 
از فرق [[اسماعیلیه (اسماعیلیه)|اسماعیلیه]].  
  
[[دانشنامه جهان اسلام]] در ذیل این عنوان به [[بقلیه]] ارجاع داده است در حالی که در [[بقلیه]] هیچ مطلبی که مرتبط با [[بورانیه]] باشد، وجود ندارد. <ref> [[دانشنامه جهان اسلام]]، ج2، ص512 و ج3، ص638</ref>
+
[[دانشنامه جهان اسلام]] در ذیل این عنوان به [[بقلیه]] ارجاع داده است در حالی که در بقلیه هیچ مطلبی که مرتبط با بورانیه باشد، وجود ندارد. <ref> [[دانشنامه جهان اسلام]]، ج2، ص512 و ج3، ص638</ref>
  
 
ایشان منسوب به [[ابوحاتم بورانی]] می باشند.  
 
ایشان منسوب به [[ابوحاتم بورانی]] می باشند.  
سطر ۸: سطر ۸:
 
وی جانشین [[ابوالفوارس]] بود و در سال 295هجری قمری (یک سال قبل از قیام [[فاطمیه (فاطمیان مصر)|فاطمیان]] ) در [[سواد کوفه]] آشوب و انقلاب بزرگی بپا کرد. <ref> [[عبیدالله المهدی امام الشیعة الاسماعیلیة و مؤسس دولة الفاطمیة]]، [[حسن ابراهیم حسن]] و [[طه احمد شرف]]، ص97</ref>
 
وی جانشین [[ابوالفوارس]] بود و در سال 295هجری قمری (یک سال قبل از قیام [[فاطمیه (فاطمیان مصر)|فاطمیان]] ) در [[سواد کوفه]] آشوب و انقلاب بزرگی بپا کرد. <ref> [[عبیدالله المهدی امام الشیعة الاسماعیلیة و مؤسس دولة الفاطمیة]]، [[حسن ابراهیم حسن]] و [[طه احمد شرف]]، ص97</ref>
  
[[عارف تامر]] در [[تاریخ الاسماعیلیة]]، نهضت [[قرامطه]] را به سه دوره و سه مرحله تقسیم می کند که عبارتند از: قرامطه کوفه یا قرامطه شمال (از داعیان بزرگ ایشان می توان از [[حمدان]]، [[عبدان]]، [[دندان]] و آل مهرویه نام برد.) ، قرامطه بحرین (که آل جنّابی در پیشاپیش ایشان قرار دارند. ) و قرامطه قطیف یا جنوب [[بصره]]. وی سپس به داعیان دسته سوم اشاره کرده و از ابوحاتم بورانی و ابوالفوارس نام می برد و ابوالفوارس را بزرگ ترین داعی ای که قرامطه در همه ادوار خود انتخاب کردند، برمی شمارد. ابوالفوارس در جنگ هایی که با خلیفه [[الراضی بالله]] عباسی داشته، شجاعت خود و وسعت اطلاعات خویش را نشان داده است. <ref> [[تاریخ الاسماعیلیة]]، [[عارف تامر]]، ج1، ص167</ref> لازم به ذکر است که نباید ابوحاتم بورانی را با [[ابوحاتم رازی]] (م:322هـ. ق) که از داعیان بزرگ اسماعیلی در [[ایران]] بوده، اشتباه کرد.  
+
[[عارف تامر]] در [[تاریخ الاسماعیلیة]]، نهضت [[قرامطه]] را به سه دوره و سه مرحله تقسیم می کند که عبارتند از: قرامطه کوفه یا قرامطه شمال (از داعیان بزرگ ایشان می توان از [[حمدان]]، [[عبدان]]، [[دندان]] و آل مهرویه نام برد.) ، قرامطه بحرین (که آل جنّابی در پیشاپیش ایشان قرار دارند. ) و قرامطه [[قطیف]] یا جنوب [[بصره]]. وی سپس به داعیان دسته سوم اشاره کرده و از ابوحاتم بورانی و ابوالفوارس نام می برد و ابوالفوارس را بزرگ ترین داعی ای که قرامطه در همه ادوار خود انتخاب کردند، برمی شمارد. ابوالفوارس در جنگ هایی که با خلیفه [[الراضی بالله]] عباسی داشته، شجاعت خود و وسعت اطلاعات خویش را نشان داده است. <ref> [[تاریخ الاسماعیلیة]]، [[عارف تامر]]، ج1، ص167</ref> لازم به ذکر است که نباید ابوحاتم بورانی را با [[ابوحاتم رازی]] (م:322هـ. ق) که از داعیان بزرگ اسماعیلی در [[ایران]] بوده، اشتباه کرد.  
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۴:۵۸

از فرق اسماعیلیه.

دانشنامه جهان اسلام در ذیل این عنوان به بقلیه ارجاع داده است در حالی که در بقلیه هیچ مطلبی که مرتبط با بورانیه باشد، وجود ندارد. [۱]

ایشان منسوب به ابوحاتم بورانی می باشند.

وی جانشین ابوالفوارس بود و در سال 295هجری قمری (یک سال قبل از قیام فاطمیان ) در سواد کوفه آشوب و انقلاب بزرگی بپا کرد. [۲]

عارف تامر در تاریخ الاسماعیلیة، نهضت قرامطه را به سه دوره و سه مرحله تقسیم می کند که عبارتند از: قرامطه کوفه یا قرامطه شمال (از داعیان بزرگ ایشان می توان از حمدان، عبدان، دندان و آل مهرویه نام برد.) ، قرامطه بحرین (که آل جنّابی در پیشاپیش ایشان قرار دارند. ) و قرامطه قطیف یا جنوب بصره. وی سپس به داعیان دسته سوم اشاره کرده و از ابوحاتم بورانی و ابوالفوارس نام می برد و ابوالفوارس را بزرگ ترین داعی ای که قرامطه در همه ادوار خود انتخاب کردند، برمی شمارد. ابوالفوارس در جنگ هایی که با خلیفه الراضی بالله عباسی داشته، شجاعت خود و وسعت اطلاعات خویش را نشان داده است. [۳] لازم به ذکر است که نباید ابوحاتم بورانی را با ابوحاتم رازی (م:322هـ. ق) که از داعیان بزرگ اسماعیلی در ایران بوده، اشتباه کرد.

پانویس

  1. دانشنامه جهان اسلام، ج2، ص512 و ج3، ص638
  2. عبیدالله المهدی امام الشیعة الاسماعیلیة و مؤسس دولة الفاطمیة، حسن ابراهیم حسن و طه احمد شرف، ص97
  3. تاریخ الاسماعیلیة، عارف تامر، ج1، ص167