مؤمن الطاق: تفاوت بین نسخه‌ها

ابوجعفر احوال محمد بن نعمان امامی از بزرگان [[امامیه]] در قرن دوم هجری قمری است که [[اهل سنت]] او را [[شیطان الطاق]]، و امامیه او را مؤمن الطاق گویند. وی از متکلمین شیعه امامیه و از موالی [[کوفه]] است که چون در طاق محامل در کوفه دکان صرافی داشته او را مؤمن الطاق و مخالفین به مناسبت احول بودن او را شیطان الطاق لقب داده اند. او از معاصرین [[ابوحنیفه]] (80ـ150ق) و از اصحاب حضرت [[امام جعفر صادق]] علیه السلام (82 ـ 148ق) است و از قدمای شیوخ [[شیعه]] و از متکلمین اولیه این طایفه محسوب می شود و با ابوحنیفه و رؤسای [[معتزله (معتزله)|معتزله]] و [[خوارج]] مناظرات بسیار داشته است. ابوجعفر به عقیده تشبیه متهم بود و مخصوصاً معتزله در این خصوص بر او تاخته اند و چون او از قدمای امامیه است که در باب ذات و صفات باری تعالی به تکلم پرداخته و هنوز علم کلام مطابق مذهب این طایفه مدوّن نشده بود متکلمین دیگر امامیه پاره ای از عقاید او را نپذیرفته اند و از آن جمله [[ابومحمد هشام بن الحکم]] کتابی بر ردّ بعضی از عقاید او نوشته بوده است. وفات ابوجعفر بعد از وفات امام صادق علیه السلام اتفاق افتاده است. ابوجعفر در تأیید مذهب شیعه و اثبات امامت حضرت [[علی علیه السلام]] و ردّ آراء خوارج و معتزله در این خصوص و حکم در باب جنگ جمل و [[طلحه]] و [[زبیر]] و [[عایشه]] کتاب ها نوشته بوده است. پیروان او را [[نعمانیه]] و مخالفین، او را [[شیطانیه]] می خوانده اند. <ref> [[شرح نهج البلاغه]]، [[ابن ابی الحدید]]، ج1، ص294 / [[خاندان نوبختی]]، [[عباس اقبال]]، ص77 / [[اختیار معرفة الرجال]]، [[شیخ طوسی]]، ص126ـ122 / [[رجال النجاشی]]، [[احمد بن علی نجاشی]]، ص228 / [[الفرق بین الفرق]]، [[عبدالقاهر بغدادی]]، ص53 / [[فرق الشیعة]]، [[حسن بن موسی نوبختی]]، ص66</ref>