مؤمن الطاق: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
ابوجعفر احوال محمد بن نعمان امامی از بزرگان [[امامیه]] در قرن دوم هجری قمری است که [[اهل سنت]] او را [[شیطان الطاق]]، و امامیه او را مؤمن الطاق گویند. وی از متکلمین شیعه امامیه و از موالی [[کوفه]] است که چون در طاق محامل در کوفه دکان صرافی داشته او را مؤمن الطاق و مخالفین به مناسبت احول بودن او را [[مؤمن الطاق|شیطان الطاق]] لقب داده اند. او از معاصرین [[ابوحنیفه]] (80ـ150ق) و از اصحاب حضرت [[امام جعفر صادق]] علیه السلام (82 ـ 148ق) است و از قدمای شیوخ [[شیعه]] و از متکلمین اولیه این طایفه محسوب می شود و با ابوحنیفه و رؤسای [[معتزله]] و [[خوارج]] مناظرات بسیار داشته است. ابوجعفر به عقیده تشبیه متهم بود و مخصوصاً معتزله در این خصوص بر او تاخته اند و چون او از قدمای امامیه است که در باب ذات و صفات باری تعالی به تکلم پرداخته و هنوز علم کلام مطابق مذهب این طایفه مدوّن نشده بود متکلمین دیگر امامیه پاره ای از عقاید او را نپذیرفته اند و از آن جمله [[ابومحمد هشام بن الحکم]] کتابی بر ردّ بعضی از عقاید او نوشته بوده است. وفات ابوجعفر بعد از وفات امام صادق علیه السلام اتفاق افتاده است. ابوجعفر در تأیید مذهب شیعه و اثبات امامت حضرت [[علی علیه السلام]] و ردّ آراء خوارج و معتزله در این خصوص و حکم در باب جنگ جمل و [[طلحه]] و [[زبیر]] و [[عایشه]] کتاب ها نوشته بوده است. پیروان او را [[نعمانیه]] و مخالفین، او را [[شیطانیه]] می خوانده اند. <ref> [[شرح نهج البلاغه]]، [[ابن ابی الحدید]]، ج1، ص294 / [[خاندان نوبختی]]، [[عباس اقبال]]، ص77 / [[اختیار معرفة الرجال]]، [[شیخ طوسی]]، ص126ـ122 / [[رجال النجاشی]]، [[احمد بن علی نجاشی]]، ص228 / [[الفرق بین الفرق]]، [[عبدالقاهر بغدادی]]، ص53 / [[فرق الشیعة]]، [[حسن بن موسی نوبختی]]، ص66</ref>
+
ابوجعفر احوال محمد بن نعمان امامی از بزرگان [[امامیه]] در قرن دوم هجری قمری است که [[اهل سنت]] او را [[شیطان الطاق]]، و امامیه او را مؤمن الطاق گویند. وی از متکلمین شیعه امامیه و از موالی [[کوفه]] است که چون در طاق محامل در کوفه دکان صرافی داشته او را مؤمن الطاق و مخالفین به مناسبت احول بودن او را [[شیطان الطاق]] لقب داده اند. او از معاصرین [[ابوحنیفه]] (80ـ150ق) و از اصحاب حضرت [[امام جعفر صادق]] علیه السلام (82 ـ 148ق) است و از قدمای شیوخ [[شیعه]] و از متکلمین اولیه این طایفه محسوب می شود و با ابوحنیفه و رؤسای [[معتزله (معتزله)|معتزله]] و [[خوارج]] مناظرات بسیار داشته است. ابوجعفر به عقیده تشبیه متهم بود و مخصوصاً معتزله در این خصوص بر او تاخته اند و چون او از قدمای امامیه است که در باب ذات و صفات باری تعالی به تکلم پرداخته و هنوز علم کلام مطابق مذهب این طایفه مدوّن نشده بود متکلمین دیگر امامیه پاره ای از عقاید او را نپذیرفته اند و از آن جمله [[ابومحمد هشام بن الحکم]] کتابی بر ردّ بعضی از عقاید او نوشته بوده است. وفات ابوجعفر بعد از وفات امام صادق علیه السلام اتفاق افتاده است. ابوجعفر در تأیید مذهب شیعه و اثبات امامت حضرت [[علی علیه السلام]] و ردّ آراء خوارج و معتزله در این خصوص و حکم در باب جنگ جمل و [[طلحه]] و [[زبیر]] و [[عایشه]] کتاب ها نوشته بوده است. پیروان او را [[نعمانیه]] و مخالفین، او را [[شیطانیه]] می خوانده اند. <ref> [[شرح نهج البلاغه]]، [[ابن ابی الحدید]]، ج1، ص294 / [[خاندان نوبختی]]، [[عباس اقبال]]، ص77 / [[اختیار معرفة الرجال]]، [[شیخ طوسی]]، ص126ـ122 / [[رجال النجاشی]]، [[احمد بن علی نجاشی]]، ص228 / [[الفرق بین الفرق]]، [[عبدالقاهر بغدادی]]، ص53 / [[فرق الشیعة]]، [[حسن بن موسی نوبختی]]، ص66</ref>
  
  
 
==پانويس==
 
==پانويس==

نسخهٔ ‏۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۱:۳۱

ابوجعفر احوال محمد بن نعمان امامی از بزرگان امامیه در قرن دوم هجری قمری است که اهل سنت او را شیطان الطاق، و امامیه او را مؤمن الطاق گویند. وی از متکلمین شیعه امامیه و از موالی کوفه است که چون در طاق محامل در کوفه دکان صرافی داشته او را مؤمن الطاق و مخالفین به مناسبت احول بودن او را شیطان الطاق لقب داده اند. او از معاصرین ابوحنیفه (80ـ150ق) و از اصحاب حضرت امام جعفر صادق علیه السلام (82 ـ 148ق) است و از قدمای شیوخ شیعه و از متکلمین اولیه این طایفه محسوب می شود و با ابوحنیفه و رؤسای معتزله و خوارج مناظرات بسیار داشته است. ابوجعفر به عقیده تشبیه متهم بود و مخصوصاً معتزله در این خصوص بر او تاخته اند و چون او از قدمای امامیه است که در باب ذات و صفات باری تعالی به تکلم پرداخته و هنوز علم کلام مطابق مذهب این طایفه مدوّن نشده بود متکلمین دیگر امامیه پاره ای از عقاید او را نپذیرفته اند و از آن جمله ابومحمد هشام بن الحکم کتابی بر ردّ بعضی از عقاید او نوشته بوده است. وفات ابوجعفر بعد از وفات امام صادق علیه السلام اتفاق افتاده است. ابوجعفر در تأیید مذهب شیعه و اثبات امامت حضرت علی علیه السلام و ردّ آراء خوارج و معتزله در این خصوص و حکم در باب جنگ جمل و طلحه و زبیر و عایشه کتاب ها نوشته بوده است. پیروان او را نعمانیه و مخالفین، او را شیطانیه می خوانده اند. [۱]


پانويس

  1. شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج1، ص294 / خاندان نوبختی، عباس اقبال، ص77 / اختیار معرفة الرجال، شیخ طوسی، ص126ـ122 / رجال النجاشی، احمد بن علی نجاشی، ص228 / الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص53 / فرق الشیعة، حسن بن موسی نوبختی، ص66