مُمنا

از اسماعیلیه.

محمدسعید بهمن پور با اشاره به تاریخ فِرَقه قاسم شاهی می نویسد: «در اوائل قرن دهم بعد از وفات امام شاه (م:919هـ. ق) که از بزرگان فرقه در گجرات بود، فرزندش نار (نور) محمد شاه ضمن انکار امامت امام نزاری در ایران، مدعی امامت برای خود و پدرش شد و از نزاریان هندوستان وجوهات شرعی (دَسّونذ) را که از طریق سند برای امام نزاری در ایران ارسال می کردند، مطالبه نمود. هرچند اکثریت نزاریان هند ادعای او را نپذیرفتند، اما گروه زیادی از پیروانش در گجرات از او حمایت کردند و بدین ترتیب وی فرقه امام شاهی را ایجاد نمود.

امام شاهی ها که به «سات پنطی» نیز مشهورند، بعدها ضمن انکار امامت امامان نزاری، ارتباط خود را با اسماعیلیه قطع کردند و از سجاده نشینان خود پیروی نمودند و مذهبشان آمیخته ای شد از شیعه اثنی عشری و هندوییسم. این فرقه بعدها خود به فرقه های کوچکتری تقسیم شد.

اکثر پیروان شاخه های مختلف این فرقه، در حال حاضر از روستانشینان گجرات خاندش و ماذیاپرادش غربی در نزدیکی برهانپور هستند و غالباً خود را شیعه اثنی عشری، سنی و یا هندو می دانند تا اسماعیلی.

از طرفی وفاداران به امامت مستقر در ایران، در گجرات به مُمناز (این «ز» ترجمه «s» جمع در زبان انگلیسی است). شهرت یافتند و همچنان به ارسال عشر اموال خود به ایران ادامه دادند. این گروه « مُمنا » (بدون «ز») بعدها خود به فرقه های مختلفی تقسیم شدند. در حال حاضر اکثریت آن ها در گجرات ساکنند و مذهب مختلفی از اهل سنت و شیعه دوازده امامی گرفته تا اسماعیلی و یا مخلوطی از اینها را دارند. »