شریعیه

از غلاة شیعه.

ایشان منسوب به ابومحمد حسن شریعی می باشند. وی که در ابتدا از اصحاب امام علی الهادی (علیه السلام) و امام حسن عسکری (علیه السلام) بود، اول کسی است که پس از امام عسکری (علیه السلام) به دروغ، ادعای بابیت و سفارت از ناحیه مقدسه امام عصر(عجل الله فرجه) کرده و سپس قائل به کفر و الحاد شد. شهفور اسفراینی و ابوالحسن اشعری می نویسند: «اصحاب شریعی بر این باورند که خدا در پنج شخص حلول کرد که آن ها نبی، علی، حسن، حسین و فاطمه می باشند و این پنج تن به عقیده آن ها خدا هستند». و عبدالقاهر بغدادی نیز همان کلام ابوالحسن اشعری را مورد اشاره قرار داده است.

ابوالحسن اشعری اضافه بر آن می نویسد: «در عقیده ایشان این پنج شخص خدا هستند. برای این پنج تن، اضدادی نیز وجود دارد که آن ها نیز پنج عدد می باشند. شریعیه در مورد آن اضداد اختلاف کرده اند، بعض از آن ها گفته اند که اضداد قابل ستایش می باشند زیرا فضل آن پنج خدا، جز به واسطه آن پنج ضد شناخته نمی شود. و بعض دیگر آنان را مذموم می دانسته اند و نمیری یکی از اتباع حسن شریعی مدعی بوده که خدا در شخص او حلول کرده است».