حُبّیه (از جبریه): تفاوت بین نسخه‌ها
| (یک نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
ایشان می گویند هر کس از جام محبت خدا بنوشد ارکان دین (واجبات دینی) از او ساقط خواهد شد. <ref> [[تلبیس ابلیس]]، [[ابن جوزی]]، ص42</ref> | ایشان می گویند هر کس از جام محبت خدا بنوشد ارکان دین (واجبات دینی) از او ساقط خواهد شد. <ref> [[تلبیس ابلیس]]، [[ابن جوزی]]، ص42</ref> | ||
| − | به نظر می رسد با توجه به این که [[محمد مقدسی]] در [[احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم]] می گوید: «[[سوس]]، در [[خوزستان]]، قصبه آبادی است و اهل آن از [[اهل سنت]] | + | به نظر می رسد با توجه به این که [[محمد مقدسی]] در [[احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم]] می گوید: «[[سوس]]، در [[خوزستان]]، قصبه آبادی است و اهل آن از [[اهل سنت و جماعت]] ند، جز این که از [[حنابله]] اند و اوقات خود را به رقص می گذرانند و اکثرشان حبیه اند»؛ <ref> [[احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم]]، [[محمد مقدسی]]، ص407</ref> باید گفت که هر دو فرقه ای که [[محمد بن احمد خوارزمی]] در مفاتیح العلوم <ref> [[مفاتیح العلوم]]، [[محمد بن احمد خوارزمی]]، ص47</ref> و [[ابن جوزی]] در [[تلبیس ابلیس]] <ref> [[تلبیس ابلیس]]، [[ابن جوزی]]، ص42</ref> نقل کرده اند و یکی ایشان را از [[مشبّهه]] و دیگری از جبریه دانسته، یک فرقه می باشند. زیرا حنابله هم از مشبّهه و هم از مجبره اند. |
[[ابن ابی الحدید]] در [[شرح نهج البلاغه]] در مسئله رؤیت خدا پس از آن که از [[اشاعره]] و حنابله و [[کرّامیه (از فرق مشبّهه و مرجئه اهل سنت)|کرامیه]]، جواز رؤیت خدا را نقل کرده، می گوید: «از مضر و [[کهمس]] و [[احمد جهیمی]] حکایت شده که آنان رؤیت خدا و ملامسه و مصافحه با او را تجویز می کردند و معتقد بودند که انسان های مخلص هر وقت بخواهند با خدا معانقه می کنند و ایشان حبیه نامیده می شوند». <ref> [[شرح نهج البلاغه]]، [[ابن ابی الحدید]]، ج3، ص236</ref> | [[ابن ابی الحدید]] در [[شرح نهج البلاغه]] در مسئله رؤیت خدا پس از آن که از [[اشاعره]] و حنابله و [[کرّامیه (از فرق مشبّهه و مرجئه اهل سنت)|کرامیه]]، جواز رؤیت خدا را نقل کرده، می گوید: «از مضر و [[کهمس]] و [[احمد جهیمی]] حکایت شده که آنان رؤیت خدا و ملامسه و مصافحه با او را تجویز می کردند و معتقد بودند که انسان های مخلص هر وقت بخواهند با خدا معانقه می کنند و ایشان حبیه نامیده می شوند». <ref> [[شرح نهج البلاغه]]، [[ابن ابی الحدید]]، ج3، ص236</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۲:۲۹
از جبریه.
ایشان می گویند هر کس از جام محبت خدا بنوشد ارکان دین (واجبات دینی) از او ساقط خواهد شد. [۱]
به نظر می رسد با توجه به این که محمد مقدسی در احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم می گوید: «سوس، در خوزستان، قصبه آبادی است و اهل آن از اهل سنت و جماعت ند، جز این که از حنابله اند و اوقات خود را به رقص می گذرانند و اکثرشان حبیه اند»؛ [۲] باید گفت که هر دو فرقه ای که محمد بن احمد خوارزمی در مفاتیح العلوم [۳] و ابن جوزی در تلبیس ابلیس [۴] نقل کرده اند و یکی ایشان را از مشبّهه و دیگری از جبریه دانسته، یک فرقه می باشند. زیرا حنابله هم از مشبّهه و هم از مجبره اند.
ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه در مسئله رؤیت خدا پس از آن که از اشاعره و حنابله و کرامیه، جواز رؤیت خدا را نقل کرده، می گوید: «از مضر و کهمس و احمد جهیمی حکایت شده که آنان رؤیت خدا و ملامسه و مصافحه با او را تجویز می کردند و معتقد بودند که انسان های مخلص هر وقت بخواهند با خدا معانقه می کنند و ایشان حبیه نامیده می شوند». [۵]
شریف یحیی الامین و عبدالمنعم حفنی ایشان را از متصوفه برشمرده اند. و همان مطالب را به ایشان نسبت داده اند. [۶]
ابن جوزی در تلبیس ابلیس جبریه را به دوازده فرقه تقسیم می کند که عبارتند از: مضطربه، افعالیه، مفروغیه، نجاریه، مُتَأَنِّیه، کسبیه، سابقیه، حبّیه، خوفیه، فکریه، خسّیه و معیه. [۷] وی سپس به شرح هریک از این فرقه ها می پردازد. ابن جوزی درباره فرقه حبیه می نویسد: «ایشان می گویند کسی که از جام محبت خدا نوشیده باشد، از او تکالیف ساقط است. » [۸]
پانویس
- ↑ تلبیس ابلیس، ابن جوزی، ص42
- ↑ احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، محمد مقدسی، ص407
- ↑ مفاتیح العلوم، محمد بن احمد خوارزمی، ص47
- ↑ تلبیس ابلیس، ابن جوزی، ص42
- ↑ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج3، ص236
- ↑ فرهنگ نامه فرقه های اسلامی، شریف یحیی الامین، ص118 / موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، عبدالمنعم حفنی، ص270
- ↑ تلبیس ابلیس، ابن جوزی، ص42
- ↑ همان، ص43
