جافیه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
سطر ۳: سطر ۳:
 
گویا این اسم از اختراعات ابن تیمیه می باشد. و شاید بتوان گفت منشأ این اختراع، کلامی از [[حسن بصری]] است که در آن توجه مردم به احادیث و سنت [[رسول الله]] صلی الله علیه و آله را مورد اشاره قرار می دهد و در این مقام از الفاظ [[غالیه]] و جافیه استفاده می کند. <ref>[[دائرة المعارف القرن العشرین]]، [[فرید وجدی]]، ج3، ص217، ماده جمم</ref>   
 
گویا این اسم از اختراعات ابن تیمیه می باشد. و شاید بتوان گفت منشأ این اختراع، کلامی از [[حسن بصری]] است که در آن توجه مردم به احادیث و سنت [[رسول الله]] صلی الله علیه و آله را مورد اشاره قرار می دهد و در این مقام از الفاظ [[غالیه]] و جافیه استفاده می کند. <ref>[[دائرة المعارف القرن العشرین]]، [[فرید وجدی]]، ج3، ص217، ماده جمم</ref>   
  
البته اصطلاح ابن تیمیه، خلاف مصطلحات رایج می باشد چرا که اگر کسی علی علیه السلام را خدا بداند، بدون شک از زمره [[غلاة]] محسوب می شود، و تعبیر جافیه درباره او، مسبوق به سابقه نیست.  
+
البته اصطلاح ابن تیمیه، خلاف مصطلحات رایج می باشد چرا که اگر کسی علی علیه السلام را خدا بداند، بدون شک از زمره [[غلاة (غلات، غلاة)|غلاة]] محسوب می شود، و تعبیر جافیه درباره او، مسبوق به سابقه نیست.  
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۵:۵۸

کتاب الیزیدیة به مقاله ای از ابن تیمیه اشاره کرده و آن را تماماً نقل می کند. [۱] ابن تیمیه در این مقاله در معرفی غلاة، آن ها را کسانی می داند که درباره علی علیه السلام غلو کرده و او را خلیفه اول می دانند و جافیه را کسانی دانسته است که خلفای ثلاثه را لعن کرده و یا قائل به الوهیت امیرالمؤمنین علیه السلام شده اند.

گویا این اسم از اختراعات ابن تیمیه می باشد. و شاید بتوان گفت منشأ این اختراع، کلامی از حسن بصری است که در آن توجه مردم به احادیث و سنت رسول الله صلی الله علیه و آله را مورد اشاره قرار می دهد و در این مقام از الفاظ غالیه و جافیه استفاده می کند. [۲]

البته اصطلاح ابن تیمیه، خلاف مصطلحات رایج می باشد چرا که اگر کسی علی علیه السلام را خدا بداند، بدون شک از زمره غلاة محسوب می شود، و تعبیر جافیه درباره او، مسبوق به سابقه نیست.

پانویس

  1. الیزیدیة، صدیق الدملوجی، ص425
  2. دائرة المعارف القرن العشرین، فرید وجدی، ج3، ص217، ماده جمم