هُریریه

از روندیه.

سعد اشعری می نویسد: « شیعه عباسیه به سه فرقه تقسیم شدند» وی نخستین این فِرَق را روندیه نامیده و آن ها را به مسلمیه، رزامیه، هُریریه و فرقه ای دیگر تقسیم کرده و در شرح فرقه هُریریه می نویسد: « هُریریه اصحاب ابی هُریریه روندی هستند. ایشان عباسیه خلّص می باشند که امامت را بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله برای عباس بن عبدالمطلب ثابت می دانند. ایشان به ابومسلم خراسانی تولی دارند و او را بزرگ می شمارند و درباره عباس و فرزندان او غلوّ می کنند».

مرتضی رازی نیز با اشاره به این فرقه، ایشان را عطف بر راوندیه کرده و می نویسد: « هُریریه و راوندیه گویند امامت پس از رسول صلی الله علیه و آله از آنِ عباس بود و ایشان را که گفتند که از آن علی علیه السلام بود، کافر گویند و... ابومنصور سفاح ایشان را الزام کرد که بگویند که امامت به میراث است و بعد از رسول از آنِ عباس که عمّ وی است، و هر که بعد از رسول امامت کرد او گمراه و ضالّ بود و گفت بعد از عباس، امام عبدالله بن عباس بود. پس علی بن عبدالله بن عباس، پس محمد بن علی، پس ابراهیم بن محمد بن علی، دیگر از آنِ سفاح برادر ابراهیم. و انکار امامت محمد بن حنیفه کرد... و این قوم را از بهر آن هُریریه خوانند که رئیس و مقدم ایشان ابوهریره دمشقی بود. گویند اصل این قوم که گویند امامت به میراث است، او نهاد.»