عبدالله بن سلیمان
از دایره المعارف فرق اسلامی
ابومحمد عبدالله بن سلیمان بن داوود بن عبدالرحمن بن سلیمان حارثی أَندی، از فقها و ادبای قرن ششم و هفتم هجری قمری در آندلس می باشد. وی را در فقه، اصول، شعر و ادب و هم چنین پارسایی و تقوی ستوده اند. وی مدت ها قاضی اشبیلیه، قرطبه و مُرسیه بوده اجتهاد می کرده و در اجتهاد طریقه ظاهر داشته است. تولد وی در سال 549هجری قمری و وفات وی در 612هجری قمری واقع شده است. وی برادری به نام سلیمان داشته که همراه وی سفرهای فراوانی به مناطق مختلف آندلس می کند. [۱]
پانويس
- ↑ بغیة الوعاة فی طبقات اللغویین و النحاة، جلال الدین سیوطی، ج2، ص44 / الوافی بالوفیات، صلاح الدین صفدی، ج17، ص106
