ابوسعید خرازی

ابوسعید احمد بن عیسی خراز بغدادی، صوفی معروف و صاحب آرای خاص است. وی که شاگرد محمد بن منصور طوسی بود از نزدیکان و یاران جنید بغدادی می باشد. او همچنین با بشر حافی، ذوالنون مصری، سری سقطی و ابوعبید بُسری، که جملگی از مشایخ بزرگ صوفیه محسوب می شوند، مصاحبت داشته است. وی نخستین کسی است که در مذهب فنا و بقا سخن گفته و در نتیجه صاحب آن مکتب به حساب می آید. خرّاز به معنای دوزنده درز کفش می باشد که گویا شغل وی بوده است. وی همچنین سفرهایی به مصر داشته و سرانجام در مکه مجاور می شود و در سال 285 یا 286 و یا 287 هجری قمری وفات یافته است.