یشروییه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
 
همان [[یشروطیه]].  
 
همان [[یشروطیه]].  
  
[[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] این فرقه را یشروییه و مؤسس آن را [[نورالدین یشرویی]] معرفی کرده و می نویسد: «مهمترین طریقه اواخر سده 12 هجری قمری / 18 میلادی در مغرب، [[دِرقاویه]] یعنی شاخه مراکشی [[شاذلیه]] است که توسط صوفی صاحب تألیفی به نام [[شیخ عربی درقاوی]] شکل گرفت. او ابتدا نزد [[ابوالحسن عمرانی]] <ref>جمل</ref> سلوک کرد و سپس طریقه ای مبتنی بر زهد و عبادت در کنار کار و کسب همراه با مطالعه آثار [[تصوف]] بنا نهاد. [[محمد ظافر مدنی]] و نورالدین یشرویی از جمله مریدان [[دِرقاویه|درقاوی]] بودند که بـا تأسیس طریقه هایی چـون مدنیه و یشـرویی، شاخه های [[دِرقاویه]] را در [[مصر]]، [[موزامبیک]]، [[عمان]]، [[ترکیه]]، [[لبنان]] و [[فلسطین]] گسترش دادند. این طریقه در نیمه دوم سده 13 هجری قمری به شاخه های متعددی از جمله [[دباغیه]]، [[بنانیه]] و [[حرّاقیه]] منشعب گردید. <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج15، ص473</ref>
+
[[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] این فرقه را یشروییه و مؤسس آن را [[نورالدین یشرویی]] معرفی کرده و می نویسد: «مهمترین طریقه اواخر سده 12 هجری قمری / 18 میلادی در مغرب، [[دِرقاویه]] یعنی شاخه مراکشی [[شاذلیه]] است که توسط صوفی صاحب تألیفی به نام [[شیخ عربی درقاوی]] شکل گرفت. او ابتدا نزد [[ابوالحسن عمرانی]] <ref>جمل</ref> سلوک کرد و سپس طریقه ای مبتنی بر زهد و عبادت در کنار کار و کسب همراه با مطالعه آثار [[تصوف]] بنا نهاد. [[محمد ظافر مدنی]] و نورالدین یشرویی از جمله مریدان [[دِرقاویه|درقاوی]] بودند که بـا تأسیس طریقه هایی چـون مدنیه و یشـرویی، شاخه های [[دِرقاویه]] را در [[مصر]]، [[موزامبیک]]، [[عمان]]، [[ترکیه]]، [[لبنان]] و [[فلسطین]] گسترش دادند. این طریقه در نیمه دوم سده 13 هجری قمری به شاخه های متعددی از جمله [[دباغیه]]، [[بنانیه (از صوفیه دِرقاویه)|بنانیه]] و [[حرّاقیه]] منشعب گردید. <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج15، ص473</ref>
  
 
رک: [[یشروطیه]].
 
رک: [[یشروطیه]].

نسخهٔ ‏۱۹ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۳:۲۶

همان یشروطیه.

دائرة المعارف بزرگ اسلامی این فرقه را یشروییه و مؤسس آن را نورالدین یشرویی معرفی کرده و می نویسد: «مهمترین طریقه اواخر سده 12 هجری قمری / 18 میلادی در مغرب، دِرقاویه یعنی شاخه مراکشی شاذلیه است که توسط صوفی صاحب تألیفی به نام شیخ عربی درقاوی شکل گرفت. او ابتدا نزد ابوالحسن عمرانی [۱] سلوک کرد و سپس طریقه ای مبتنی بر زهد و عبادت در کنار کار و کسب همراه با مطالعه آثار تصوف بنا نهاد. محمد ظافر مدنی و نورالدین یشرویی از جمله مریدان درقاوی بودند که بـا تأسیس طریقه هایی چـون مدنیه و یشـرویی، شاخه های دِرقاویه را در مصر، موزامبیک، عمان، ترکیه، لبنان و فلسطین گسترش دادند. این طریقه در نیمه دوم سده 13 هجری قمری به شاخه های متعددی از جمله دباغیه، بنانیه و حرّاقیه منشعب گردید. [۲]

رک: یشروطیه.


پانویس

  1. جمل
  2. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج15، ص473