گلگیت: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه شهر پاکستان |نام‌رسمی= گلگت |عرض‌جغرافیایی =35.9222 |طول‌جغرافیایی = 74.3097...» ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
'''گِلگِت''' از شهرهای پاکستان و مرکز منطقه [[گلگت-بلتستان|گلگت-بَلتستان]] است. | '''گِلگِت''' از شهرهای پاکستان و مرکز منطقه [[گلگت-بلتستان|گلگت-بَلتستان]] است. | ||
| سطر ۵۰: | سطر ۲۰: | ||
این منطقہ دارای سنگھای قیمتی ھم ھست۔ سمایر [نگر]، شگر[بلتستان]، از مناطق مشھور از منابع معدن در این ایالت بہ شمار می روند۔ | این منطقہ دارای سنگھای قیمتی ھم ھست۔ سمایر [نگر]، شگر[بلتستان]، از مناطق مشھور از منابع معدن در این ایالت بہ شمار می روند۔ | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ دسامبر ۲۰۱۵، ساعت ۰۵:۱۸
گِلگِت از شهرهای پاکستان و مرکز منطقه گلگت-بَلتستان است.
گلگت بیش از ۲۰۰ هزار نفر جمعیت دارد و بلندی آن از سطح دریا ۱۵۰۰ متر است.
این شهر در دوران باستان سارگین نام داشت و بعداً گِلِت نامیده شد که مردم محل هنوز از این نام استفاده می‌کنند. شهر گلگت به همراه شهرهای اسکاردو، اسکولی پایگاه های اصلی کوهنوردان به کوهستان‌های قراقروم و قله‌های هیمالیا به‌شمار می‌آید.
شهر گلگت در دره‌ای نسبتاً تنگ قرار دارد و کنار رودخانه است و بازاری کوچک هم آنجا موجود است. این منطقه دارای چندین رودخانه، پانزده دریاچه و پنج چشمه آب گرم است. آب این چشمه‌ها برای تن‌درستی و بهداشت مفید تلقی می‌شود.
محصولات مهم آن میوه‌های خشک (از قبیل کشمش) است و چرم حیوانات و پشم گوسفندان هم در این منطقه بدست می‌آید.
تاریخچه[ویرایش]
در پی کشمکش گروه‌های مختلف در جامو و کشمیر، ناصرالدین محمدغازی خان حکومت شیعی خاندان فارسی‌زبان چَک را، که در حدود گلگت ساکن بودند، در ۹۵۸ بنیان نهاد که تا اواخر سده دهم برقرار بود.[۱]
در دوره دوگره‌ها، جامو و کشمیر به چهار قسمت اداری (کشمیر، پونچ، گلگت و لداخ) تقسیم شد.[۲]
در ۱۳۲۷ خورشیدی/۱۹۴۸ مردم بلتستان و گلگت خواستار استقلال مناطق خود از هند و الحاق به پاکستان شدند. در ۲ اردیبهشت ۱۳۲۷/ ۲۱ آوریل ۱۹۴۸، شورای امنیت قطعنامه‌ای تصویب کرد که به موجب آن، به هند اجازه داده شد نیروهایش را در منطقه نگه دارد و دبیر کل سازمان ملل نیز اجازه یافت یک مجری همه پرسی به عنوان کارگزار ایالت جامو و کشمیر تعیین کند.[۳]
از مناطق مھم گلگت سلطنت نگر دارای اھمیت ویژہ ای در تاریخ برخوردار است۔ در جنگ آزادی گلگت بلتستان فرماندھی افرادی چون کرنل احسان و بابر باعث موفقیت و حصول این منطقہ شد۔
این منطقہ دارای سنگھای قیمتی ھم ھست۔ سمایر [نگر]، شگر[بلتستان]، از مناطق مشھور از منابع معدن در این ایالت بہ شمار می روند۔
منابع[ویرایش]
مهمند، انور، مردم ناحیه شمالی پاکستان باختری. در مجله «هلال». آذر ۱۳۴۸ - شماره ۹۵.
الگو:پانویس