شراة

همان خوارج.

این نام را خوارج عموماً بر خود اطلاق می کنند. ابوالحسن اشعری می نویسد: «سبب آن که ایشان را خوارج می نامند آن است که بر علی بن ابی طالب علیه السلام خروج کردند، و ایشان را حروریه می نامند به سبب این که در ابتدای امر، در حرورا نزول کردند، و آنان را محکّمه می نامند چرا که حکمین را انکار کرده و لا حکم الا لله گفتند، و ایشان را شراة [جمع شاری] نام نهاده اند به این جهت که می گویند خود را در طاعة خدا فروخته ایم. خوارج نام و لقبی را که خوش ندارند مارقه است و منکرند که از دین مروق کرده باشند چنان که تیر از کمان مروق می کند».

اشاره به روایت نبوی که در آن یک دسته از مخالفین امیرالمؤمنین علیه السلام، مارقین دانسته شده اند.

محمد ملطی شافعی، این نام را یک بار بر اصل خوارج اطلاق کرده و بار دیگر می نویسد: «فرقه دهم از خوارج شراة می باشند».