رضویه (قائلین به امامت امام رضا علیه السلام): تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
جز (Admin صفحهٔ رضویه (قائلین به امامت امام رضا) را به رضویه (قائلین به امامت امام رضا علیه السلام) منتقل کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | [[نفائس الفنون فی عرایس العیون]] در ضمن فرق [[امامیه]] می نویسد: «[[رضویه]] قائل شدند به انتقال امامت به [[علی بن موسی الرضا]] علیهماالسلام و در میان خود باز خلاف کردند، بعضی قائل شدند که پس از علی بن موسی | + | [[نفائس الفنون فی عرایس العیون]] در ضمن فرق [[امامیه]] می نویسد: «[[رضویه]] قائل شدند به انتقال امامت به [[علی بن موسی الرضا]] علیهماالسلام و در میان خود باز خلاف کردند، بعضی قائل شدند که پس از [[علی بن موسی علیهماالسلام]]، امامت متعلق به پسر او، حسن بن الرضا بوده و بعضی گفتند امام، [[محمد بن الرضا الجواد]] علیهماالسلام بود». <ref> [[نفائس الفنون فی عرایس العیون]]، [[شمس الدین محمد آملی]]، ج2، ص277</ref> |
باید توجه نمود که اولاً نام [[رضویه]] هیچ کجا دیده نشده است بلکه قائلین به امامت [[علی بن موسی الرضا]] علیهماالسلام را [[قطعیه]] می نامند و این نام مقابل [[واقفه]] و [[احمدیه]] بوده است و ثانیاً حضرت امام [[علی بن موسی الرضا]] علیهماالسلام پسری به نام حسن نداشته است. | باید توجه نمود که اولاً نام [[رضویه]] هیچ کجا دیده نشده است بلکه قائلین به امامت [[علی بن موسی الرضا]] علیهماالسلام را [[قطعیه]] می نامند و این نام مقابل [[واقفه]] و [[احمدیه]] بوده است و ثانیاً حضرت امام [[علی بن موسی الرضا]] علیهماالسلام پسری به نام حسن نداشته است. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۳ ژوئیهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۱۲:۵۲
نفائس الفنون فی عرایس العیون در ضمن فرق امامیه می نویسد: «رضویه قائل شدند به انتقال امامت به علی بن موسی الرضا علیهماالسلام و در میان خود باز خلاف کردند، بعضی قائل شدند که پس از علی بن موسی علیهماالسلام، امامت متعلق به پسر او، حسن بن الرضا بوده و بعضی گفتند امام، محمد بن الرضا الجواد علیهماالسلام بود». [۱]
باید توجه نمود که اولاً نام رضویه هیچ کجا دیده نشده است بلکه قائلین به امامت علی بن موسی الرضا علیهماالسلام را قطعیه می نامند و این نام مقابل واقفه و احمدیه بوده است و ثانیاً حضرت امام علی بن موسی الرضا علیهماالسلام پسری به نام حسن نداشته است.
پانویس
- ↑ نفائس الفنون فی عرایس العیون، شمس الدین محمد آملی، ج2، ص277
