حراریه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
همان [[خوارج]]. <ref> [[الخوارج فی العصر الاموی]]، [[نایف معروف]]، ص194</ref>
 
همان [[خوارج]]. <ref> [[الخوارج فی العصر الاموی]]، [[نایف معروف]]، ص194</ref>
  
[[ابوالحسن اشعری]] در [[مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین]] القابی را برای [[خوارج]] برمی شمارد که عبارتند از: [[خوارج]]، [[حروریه]]، [[شراة]]، [[حراریه]]، [[مارقه]] و [[محکّمه]]. وی می نویسد به جز [[مارقه]]، [[خوارج]] از این که به این القاب متّصف شوند، راضی می باشند. <ref> [[مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین]]، [[ابوالحسن اشعری]]، ج1، ص206</ref>
+
[[ابوالحسن اشعری]] در [[مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین]] القابی را برای خوارج برمی شمارد که عبارتند از: خوارج، [[حروریه]]، [[شراة]]، حراریه، [[مارقه]] و [[محکّمه]]. وی می نویسد به جز مارقه، خوارج از این که به این القاب متّصف شوند، راضی می باشند. <ref> [[مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین]]، [[ابوالحسن اشعری]]، ج1، ص206</ref>
  
در [[فرهنگ نامه فرقه های اسلامی]] این نام به اشتباه [[حواریه]] ضبط شده که با توجه به چینش الفبایی کتاب، روشن است که مراد وی [[حراریه]] است و اشتباه چاپی صورت گرفته است. <ref> [[فرهنگ نامه فرقه های اسلامی]]، [[شریف یحیی الامین]]، ص120</ref>
+
در [[فرهنگ نامه فرقه های اسلامی]] این نام به اشتباه [[حواریه]] ضبط شده که با توجه به چینش الفبایی کتاب، روشن است که مراد وی حراریه است و اشتباه چاپی صورت گرفته است. <ref> [[فرهنگ نامه فرقه های اسلامی]]، [[شریف یحیی الامین]]، ص120</ref>
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۵:۰۷

همان خوارج. [۱]

ابوالحسن اشعری در مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین القابی را برای خوارج برمی شمارد که عبارتند از: خوارج، حروریه، شراة، حراریه، مارقه و محکّمه. وی می نویسد به جز مارقه، خوارج از این که به این القاب متّصف شوند، راضی می باشند. [۲]

در فرهنگ نامه فرقه های اسلامی این نام به اشتباه حواریه ضبط شده که با توجه به چینش الفبایی کتاب، روشن است که مراد وی حراریه است و اشتباه چاپی صورت گرفته است. [۳]

پانویس

  1. الخوارج فی العصر الاموی، نایف معروف، ص194
  2. مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ابوالحسن اشعری، ج1، ص206
  3. فرهنگ نامه فرقه های اسلامی، شریف یحیی الامین، ص120