الیاسیه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
 
سطر ۲: سطر ۲:
 
از [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]].  
 
از [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]].  
  
[[احمد بن محمد قشاشی]] (م:1071هـ. ق) در [[السمط المجید]] می نویسد: «از استاد خود، [[احمد بن علی شناوی]] که جامع سلاسل [[احمدیه]]، [[شاذلیه]]، [[رفاعیه]]، [[قادریه]]، [[قشیریه]]، [[نقشبندیه]] و سایر سلاسل فرقه، مانند [[جنیدیه (از صوفیه)|جنیدیه]]، [[حضریه]]، [[الیاسیه]]، [[رتنیه]]، [[اویسیه (از صوفیه)|اویسیه]]، [[چَشتیه]] و [[فردوسیه]] است، اخذ کردم» <ref> [[السمط المجید]]، [[احمد بن محمد قشاشی]]، ص65</ref> وی سپس سلسله سند خود از طریق [[شطاریه]] را مورد اشاره می دهد.  
+
[[احمد بن محمد قشاشی]] (م:1071هـ. ق) در [[السمط المجید]] می نویسد: «از استاد خود، [[احمد بن علی شناوی]] که جامع سلاسل [[احمدیه]]، [[شاذلیه]]، [[رفاعیه]]، [[قادریه]]، [[قشیریه]]، [[نقشبندیه]] و سایر سلاسل فرقه، مانند [[جنیدیه (از صوفیه)|جنیدیه]]، [[حضریه]]، الیاسیه، [[رتنیه]]، [[اویسیه (از صوفیه)|اویسیه]]، [[چَشتیه]] و [[فردوسیه]] است، اخذ کردم» <ref> [[السمط المجید]]، [[احمد بن محمد قشاشی]]، ص65</ref> وی سپس سلسله سند خود از طریق [[شطاریه]] را مورد اشاره می دهد.  
  
از عبارات صاحب کتاب، معلوم می شود که این سلسله های [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]]، در زمان او، در [[مکه]]، [[یمن]] و [[مصر]] که مؤلف در آن ها سکونت داشته و یا در آن ها به مسافرت می پرداخته، موجود بوده اند.  
+
از عبارات صاحب کتاب، معلوم می شود که این سلسله های صوفیه، در زمان او، در [[مکه]]، [[یمن]] و [[مصر]] که مؤلف در آن ها سکونت داشته و یا در آن ها به مسافرت می پرداخته، موجود بوده اند.  
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۲

از صوفیه.

احمد بن محمد قشاشی (م:1071هـ. ق) در السمط المجید می نویسد: «از استاد خود، احمد بن علی شناوی که جامع سلاسل احمدیه، شاذلیه، رفاعیه، قادریه، قشیریه، نقشبندیه و سایر سلاسل فرقه، مانند جنیدیه، حضریه، الیاسیه، رتنیه، اویسیه، چَشتیه و فردوسیه است، اخذ کردم» [۱] وی سپس سلسله سند خود از طریق شطاریه را مورد اشاره می دهد.

از عبارات صاحب کتاب، معلوم می شود که این سلسله های صوفیه، در زمان او، در مکه، یمن و مصر که مؤلف در آن ها سکونت داشته و یا در آن ها به مسافرت می پرداخته، موجود بوده اند.

پانویس

  1. السمط المجید، احمد بن محمد قشاشی، ص65