ابوریحان بیرونی

ابوریحان محمد بن احمد بیرونی، دانشمند برجسته ایرانی در قرن چهارم و پنجم هجری قمری است. وی در سال 362 هجری قمری در حومه شهر کاث در ماوراءالنهر و محدوده خوارزم به دنیا آمد. در اصطلاح آن روز حومه شهر را بیرون مي‌نامیدند و لذا وی را بیرونی لقب داده اند. عمر وی عمدتاًً در دربار سلاطین آن روزگار سپری شده است. وی چندی در دربار آل افریغ و بعد در دربار سامانیان، سپس در دربار آل زیار و آل مأمون و سرانجام در بیست و پنج سال آخر عمر خویش در دربار غزنویان زندگی کرده است. عمده شهرت وی مرهون حضورش در دربار غزنویان بوده است. وی سفرهایی به هند داشته و در اکثر علوم آن زمان صاحب دانش گسترده ای بوده است. مذهب وی به درستی معلوم نیست و مسلماً وی دارای گرایش های شیعی بوده است.