مونس علیشاهیه

از نعمت اللهیه.

مدرسی چهاردهی اشاره کرده است که پس از مست علی شاه، رحمت علی شاه به عنوان قطبیت دست یافت و پس از او محمد تنباکو فروش (طاووس العرفاء) با لقب سعادت علی شاه از یک سو و از جانب دیگر عموی رحمت علی شاه، حاج آقا محمد منوّرعلی شاه داعیه قطبیت یافتند. طاووس استاد ملّا سلطان گنابادی بود و سلسله گنابادی به وی منتهی می شود و منوّرعلی شاه (متولد 1224هـ. ق در شیراز متوفی 1301هـ. ق) قطب صفی علی شاه و معصوم علی شاه (نویسنده کتاب طرائق الحقائق ) بود، بعد از منوّر علی شاه، فرزندش حاج آقا ذوالرّیاستین موسوم به وفاعلی شاه (متولد 1264هـ. ق در شیراز 1336هـ. ق) به قطبیت دست یافت. در این دوره عبدعلی شاه کاشانی از وفاعلی شاه تمکین نکرد. پس از وفا علی شاه، صادق علی شاه (سید اسماعیل اجاق کرمانشاهی) به قطبیت دست یافت. وی در سال 1340 هجری قمری در سن 90 سالگی وفات کرد. پس از او فرزند وفا علی شاه، عبدالحسین ذوالریاستین با عنوان مونس علی شاه به قطبیت رسید. وی در سال 1290 هجری قمری در شیراز متولد شده و در 1332 هجری قمری فوت کرده و در خانقاه کرمانشاه مدفون شد. وی پس از خود کسی را به عنوان قطب معرفی نکرد و تعداد زیادی مدعی جانشینی وی گردیدند.

رک: ذوالریاستیه.