خاکسار جلالی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
سطر ۲: سطر ۲:
 
از [[حیدریه (از صوفیه)]].  
 
از [[حیدریه (از صوفیه)]].  
  
[[مدرسی چهاردهی]] در [[خاکسار و اهل حق]]، فرقه های [[خاکسار]] را به چهار تیره تقسیم کرده و آن ها را چنین معرفی می کند: «1. خاکسار جلالی که [[ابوترابی]] و [[غلام علی شاهی]] نیز نامند؛ 2. دوده (سلسله) [[عجم]]؛ 3. [[معصوم علی شاهی]] ؛ 4. [[نورایی]]. » <ref> [[خاکسار و اهل حق]]، [[مدرسی چهاردهی]]، ص3</ref> وی سپس می نویسد که: «اکنون در [[ایران]] فقط خاکسار جلالی تشکیلات دارند و دیگر فرق در اقلیت بوده و از هر سلسله تنی چند باقی مانده اند. این سلاسل را حیدری می نامند که [[سلطان حیدر]] پدر [[شاه اسماعیل صفوی]]، آن را بنا نهاد و شاه اسماعیل در اشاعه و گسترش آن کوشید و در زمان [[شاه عباس اول]] به اوج خود رسید. شاه عباس اول توجه خاصی به دوده [[عجم]] داشت. » <ref>همان</ref>
+
[[مدرسی چهاردهی]] در [[خاکسار و اهل حق]]، فرقه های [[خاکسار]] را به چهار تیره تقسیم کرده و آن ها را چنین معرفی می کند: «1. خاکسار جلالی که [[ابوترابی]] و [[غلام علی شاهی]] نیز نامند؛ 2. دوده (سلسله) [[عجم]]؛ 3. [[معصوم علی شاهی]] ؛ 4. [[نورایی]]. » <ref> [[خاکسار و اهل حق]]، [[مدرسی چهاردهی]]، ص3</ref> وی سپس می نویسد که: «اکنون در [[ایران]] فقط خاکسار جلالی تشکیلات دارند و دیگر فرق در اقلیت بوده و از هر سلسله تنی چند باقی مانده اند. این سلاسل را حیدری می نامند که [[سلطان حیدر]] پدر [[شاه اسماعیل صفوی]]، آن را بنا نهاد و شاه اسماعیل در اشاعه و گسترش آن کوشید و در زمان [[شاه عباس اول]] به اوج خود رسید. شاه عباس اول توجه خاصی به دوده عجم داشت. » <ref>همان</ref>
  
 
رک: [[معصوم علی شاهی]].  
 
رک: [[معصوم علی شاهی]].  
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۱۷ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۲:۴۷

از حیدریه (از صوفیه).

مدرسی چهاردهی در خاکسار و اهل حق، فرقه های خاکسار را به چهار تیره تقسیم کرده و آن ها را چنین معرفی می کند: «1. خاکسار جلالی که ابوترابی و غلام علی شاهی نیز نامند؛ 2. دوده (سلسله) عجم؛ 3. معصوم علی شاهی ؛ 4. نورایی. » [۱] وی سپس می نویسد که: «اکنون در ایران فقط خاکسار جلالی تشکیلات دارند و دیگر فرق در اقلیت بوده و از هر سلسله تنی چند باقی مانده اند. این سلاسل را حیدری می نامند که سلطان حیدر پدر شاه اسماعیل صفوی، آن را بنا نهاد و شاه اسماعیل در اشاعه و گسترش آن کوشید و در زمان شاه عباس اول به اوج خود رسید. شاه عباس اول توجه خاصی به دوده عجم داشت. » [۲]

رک: معصوم علی شاهی.

پانویس

  1. خاکسار و اهل حق، مدرسی چهاردهی، ص3
  2. همان