فراتیه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
جز فراتیه» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری])
سطر ۲: سطر ۲:
 
از [[مفوّضه (مفوضه از غلاة شیعه)]].  
 
از [[مفوّضه (مفوضه از غلاة شیعه)]].  
  
[[فراتیه]]، پیروان فرات بن احنف می باشند، ایشان می گویند که خدا، خلق و امر و موت و حیات و روزی را به علی و ائمه علیهم السلام ای که از فرزندان [[علی علیه السلام]] هستند، واگذار کرده است و آن ها هستند که حقیقتاً می میرانند. ملائکه برای آن ها خبر می آورند. بعضی از آنان نیز می گویند: «خدا در این صورت ها حلول می کند و به خود برای خود دعوت می کند. » این فرقه را فرقه بیستم [[مفوضه]] دانسته اند.  
+
[[فراتیه]]، پیروان فرات بن احنف می باشند، ایشان می گویند که خدا، خلق و امر و موت و حیات و روزی را به [[علی علیه السلام]] و ائمه علیهم السلام ای که از فرزندان [[علی علیه السلام]] هستند، واگذار کرده است و آن ها هستند که حقیقتاً می میرانند. ملائکه برای آن ها خبر می آورند. بعضی از آنان نیز می گویند: «خدا در این صورت ها حلول می کند و به خود برای خود دعوت می کند. » این فرقه را فرقه بیستم [[مفوضه]] دانسته اند.  
  
 
در الرسالة الفارقة و الملحة الفائقة آمده است: «اختلافی در میان مسلمانان در کفر [[فراتیه]] و [[ذمیه]] و اتباع آن ها نیست». <ref>مجله معارف اسلامی، سال اول، شماره اول، مقاله الرسالة الفارقة و الملحة الفائقة</ref>
 
در الرسالة الفارقة و الملحة الفائقة آمده است: «اختلافی در میان مسلمانان در کفر [[فراتیه]] و [[ذمیه]] و اتباع آن ها نیست». <ref>مجله معارف اسلامی، سال اول، شماره اول، مقاله الرسالة الفارقة و الملحة الفائقة</ref>

نسخهٔ ‏۱۶ ژوئن ۲۰۱۵، ساعت ۱۳:۳۳

از مفوّضه (مفوضه از غلاة شیعه).

فراتیه، پیروان فرات بن احنف می باشند، ایشان می گویند که خدا، خلق و امر و موت و حیات و روزی را به علی علیه السلام و ائمه علیهم السلام ای که از فرزندان علی علیه السلام هستند، واگذار کرده است و آن ها هستند که حقیقتاً می میرانند. ملائکه برای آن ها خبر می آورند. بعضی از آنان نیز می گویند: «خدا در این صورت ها حلول می کند و به خود برای خود دعوت می کند. » این فرقه را فرقه بیستم مفوضه دانسته اند.

در الرسالة الفارقة و الملحة الفائقة آمده است: «اختلافی در میان مسلمانان در کفر فراتیه و ذمیه و اتباع آن ها نیست». [۱]

آیت الله سید مهدی روحانی مأخذ این مطالب را کتاب مجهول غیر معتبر معرفی می کند.

پانویس

  1. مجله معارف اسلامی، سال اول، شماره اول، مقاله الرسالة الفارقة و الملحة الفائقة