چراغ سوندران: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
 
(۶ نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
یا: چراغ سوندیران.
+
همان چراغ سوندیران.
  
 
به معنای، چراغ خاموش کنان.  
 
به معنای، چراغ خاموش کنان.  
  
این نام لقبی است که مسلمانان بر [[اهل حق (از غلاة علی الهی)]] گذاشته اند و تهمتی بر ایشان محسوب می شود <ref>در این تهمت، اشاره به داستان هایی است که تحت عنوان لیلة الکفشه درباره برخی از فرق [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] مطرح است. در این باره رجوع کنید به فرقه [[شبک]]. </ref>. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج3، ص101</ref>
+
[[دائرة المعارف الاسلامیة]]، نام این گروه را «چیراغ سوندوران» ضبط کرده است. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج3، ص101</ref> در حالی که در کتاب [[الشبک]] به گروه شبک، چراغ سوندیران گفته شده است. <ref> [[الشبک]]، [[احمد حامد الصراف]]، ص141</ref>  
  
[[دائرة المعارف الاسلامیة]]، نام این گروه را «چیراغ سوندوران» ضبط کرده است. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج3، ص101</ref> در حالی که در کتاب [[الشبک]] به گروه [[شبک]]، چراغ سوندیران گفته شده است. <ref> [[الشبک]]، [[احمد حامد الصراف]]، ص141</ref> رک: [[شبک]].  
+
این نام لقبی است که مسلمانان بر [[اهل حق (از غلاة علی اللهی)|اهل حق]] گذاشته اند و تهمتی بر ایشان محسوب می شود. (در این تهمت، اشاره به داستان هایی است که تحت عنوان لیلة الکفشه درباره برخی از فرق [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] مطرح است. <ref>[[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج3، ص101</ref> در این باره رجوع کنید به فرقه [[شبک]])
 +
 
 +
رک: [[شبک]].  
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۲:۱۶

همان چراغ سوندیران.

به معنای، چراغ خاموش کنان.

دائرة المعارف الاسلامیة، نام این گروه را «چیراغ سوندوران» ضبط کرده است. [۱] در حالی که در کتاب الشبک به گروه شبک، چراغ سوندیران گفته شده است. [۲]

این نام لقبی است که مسلمانان بر اهل حق گذاشته اند و تهمتی بر ایشان محسوب می شود. (در این تهمت، اشاره به داستان هایی است که تحت عنوان لیلة الکفشه درباره برخی از فرق صوفیه مطرح است. [۳] در این باره رجوع کنید به فرقه شبک)

رک: شبک.

پانویس

  1. دائرة المعارف الاسلامیة، ج3، ص101
  2. الشبک، احمد حامد الصراف، ص141
  3. دائرة المعارف الاسلامیة، ج3، ص101