جامو و کشمیر: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{Infobox settlement <!-- See Template:Infobox settlement for additional fields and descriptions --> | name = مقبوض...» ایجاد کرد) |
جز («جامو و کشمیر» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بیپایان) [انتقال=فقط مدیران] (بیپایان))) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۷ ژانویهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۰۹:۰۶
جامو و کشمیرایالتی در شمال غربی هندوستان است. مرکز تابستانی این ایالت شهر سرینگار و مرکز زمستانی آن شهر جامو است.
بیشتر خاک این ایالت در رشته کوههای هیمالایا قرار گرفته است. این ایالت از شمال شرقی با جمهوری خلق چین مرزهای مشترک دارد و با ایالتهای هیماچال پرادش و پنجاب هند از جنوب و بخش تحت نظارت پاکستان ِ کشمیر معروف به کشمیر آزاد و گلگت-بلستان از غرب و جنوب غرب هممرز است. جامو و کشمیر در گذشته بخشی از حکومت ِ امیرنشین تحتالحمایهٔ ِ بریتانیای ِ کشمیر و جامو بود. بر سر حاکمیت این منطقه بین کشورهای چین، هند و پاکستان مناقشه است و هر یک بخشهایی از آکن را تحت کنترل خود دارند. ایالت جامو و کشمیر که پرجمیعتترین بخش کشمیر است تحت کنترل هند قرار دارد و توسط پاکستان بهنام کشمیر اشغالشده هند نامیده میشود.[۱] هندیها هم به طور متقابل بخش پاکستانی کشمیر را کشمیر اشغالشده پاکستان میخوانند. منطقه اقصای چین در شمال کشمیر هم که تحت تصرف چین است مورد ادعای هند بوده و دولت هندوستان آن را جزو ایالت جامو و کشمیر می داند.
ایالت جامو و کشمیر به سه ناحیه تقسیم میشود: جامو، دره کشمیر و لِداخ. این ایالت دارای جاذبههای گردشگری بیشماری است. به «دره کشمیر» بهسبب دورنماهای زیبا و رشتهکوههای شگفت، « بهشت روی زمین» گفته میشود[۲] و «جامو» به «محل معابد جذاب» معروف است که همه ساله صدها هزار زائر هندو آنها را زیارت میکنند. «لداخ» نیز به سبب کوههای دور از دسترس و زیبا و همچنین فرهنگ بودایی به « تبت کوچک» شهره است.[۳]
جمعیت این ایالت در سرشماری سال ۲۰۱۱ بیش از ۱۲٬۵۴۸٬۹۲۶ نفر بوده است. سرینگار با ۱٬۱۹۲٬۷۹۲ نفر و جامو با ۹۵۱٬۳۷۳ نفر پرجمعیتترین شهرهای این ایالت هستند. جامو و کشمیر تنها ایالت هند با اکثریت مسلمان است. ۶۷٪ جمعیت این ایالت پیرو اسلام هستند و در دره کشمیر این آمار به ۹۵٪ میرسد.[۴] این ایالت اجتماع پرتحرکی از هندوها، سیکها و بوداییها را داراست.[۵]
بیشتر مردم جامو و کشمیر به زبانهای کشمیری، اردو، دوگری، پاهاری، بالتی، لاداکی، پنجابی، گوجری، و دادری صحبت میکنند. اما زبان اردو با الفبای اردو زبان اداری این ایالت است و اغلب مردم به زبانهای هندی و انگلیسی بهعنوان زبان دوم تکلم میکنند.[۶]
نگارخانه
- Dal Lake.jpg
دریاچه معروف دال. در کشمیر برخی از خانهها بر روی قایقهای کوچک ساخته شدهاند.
- Nageen Lake.jpg
دریاچه نگین (Nageen Lake)
- Lake India.jpg
دریاچه تسو میروری در لداخ.
- Zanskar.jpg
سفر با قایق چوبی در رودخانه زنسکار.
- India north.jpg
دریاچه مرتفع تاسو میروری در لداخ.
جستارهای وابسته
پانویسها و منابع
الگو:پانویس الگو:ویکیانبار-رده الگو:ایالتهای هند
الگو:هند-خرد