فقراء: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
جز فقراء» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری])
 
سطر ۱: سطر ۱:
  
همان [[دراویش (همان صوفیه)]] .  
+
همان [[دراویش (مطلق صوفیه)|دراویش]].  
  
 
نامی که بر عموم [[متصوفه]] اطلاق می شود. این نام بالخصوص در قرن چهارم هجری قمری رواج داشته است. <ref> [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]]، ص12</ref>
 
نامی که بر عموم [[متصوفه]] اطلاق می شود. این نام بالخصوص در قرن چهارم هجری قمری رواج داشته است. <ref> [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]]، ص12</ref>
  
رک: [[صوفیه]].  
+
[[زین العابدین شیروانی]] در [[ریاض السیاحة]] می نویسد: «طالبان آخرت چهار فرقه اند: [[زهّاد]]، فقرا، [[خدام]]، [[عباد]]. » <ref> [[ریاض السیاحة]]، [[زین العابدین شیروانی]]، ص314</ref>
  
[[زین العابدین شیروانی]] در [[ریاض السیاحة]] می نویسد: «طالبان آخرت چهار فرقه اند: [[زهّاد]]، فقرا، خدام، عباد. » <ref> [[ریاض السیاحة]]، [[زین العابدین شیروانی]]، ص314</ref>
+
[[محمد بن ابراهیم کلاباذی]] (م:380هـ. ق) در کتاب [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، که از قدیمی ترین مأخذ [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] به حساب می آید؛ می نویسد: «چون صوفیه از وطن هایشان خارج می شوند به آن ها « [[غرباء]] » می گویند و به واسطه سفرهای بسیاری که دارند آن ها را «[[سیاحین]]» می نامند، و چون در هنگام ضرورت به غارها و کهف ها پناه می برند، آن ها را « [[اهل دیار]] » و « [[شکفتیه]] » می خوانند و اهل [[شام]] ایشان را « [[جوعیه]] » نام نهاده اند چرا که آن ها به اندازه ضرورت غذا می خورند. . . و چون خالی از املاک هستند، «فقراء» نامیده می شوند. <ref> [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]]، ص11</ref>
 +
 
 +
رک: [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]].
  
[[محمد بن ابراهیم کلاباذی]] (م:380هـ. ق) در کتاب [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، که از قدیمی ترین مأخذ [[صوفیه]] به حساب می آید؛ می نویسد: «چون [[صوفیه]] از وطن هایشان خارج می شوند به آن ها « [[غرباء]] » می گویند و به واسطه سفرهای بسیاری که دارند آن ها را «سیاحین» می نامند، و چون در هنگام ضرورت به غارها و کهف ها پناه می برند، آن ها را « [[اهل دیار]] » و « [[شکفتیه]] » می خوانند و اهل [[شام]] ایشان را « [[جوعیه]] » نام نهاده اند چرا که آن ها به اندازه ضرورت غذا می خورند. . . و چون خالی از املاک هستند، « [[فقراء]] » نامیده می شوند. <ref> [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]]، ص11</ref>
 
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۰۰

همان دراویش.

نامی که بر عموم متصوفه اطلاق می شود. این نام بالخصوص در قرن چهارم هجری قمری رواج داشته است. [۱]

زین العابدین شیروانی در ریاض السیاحة می نویسد: «طالبان آخرت چهار فرقه اند: زهّاد، فقرا، خدام، عباد. » [۲]

محمد بن ابراهیم کلاباذی (م:380هـ. ق) در کتاب التعرّف لمذهب اهل التصوف، که از قدیمی ترین مأخذ صوفیه به حساب می آید؛ می نویسد: «چون صوفیه از وطن هایشان خارج می شوند به آن ها « غرباء » می گویند و به واسطه سفرهای بسیاری که دارند آن ها را «سیاحین» می نامند، و چون در هنگام ضرورت به غارها و کهف ها پناه می برند، آن ها را « اهل دیار » و « شکفتیه » می خوانند و اهل شام ایشان را « جوعیه » نام نهاده اند چرا که آن ها به اندازه ضرورت غذا می خورند. . . و چون خالی از املاک هستند، «فقراء» نامیده می شوند. [۳]

رک: صوفیه.


پانویس

  1. التعرّف لمذهب اهل التصوف، محمد بن ابراهیم کلاباذی، ص12
  2. ریاض السیاحة، زین العابدین شیروانی، ص314
  3. التعرّف لمذهب اهل التصوف، محمد بن ابراهیم کلاباذی، ص11